pin — I (Cəlilabad, Əli Bayramlı, İmişli, Salyan, Yardımlı) saman qırıntısı. – Xırmanda pin çox qalıb (Əli Bayramlı); – Pini heyvan yeməz (Salyan); – Pini qat palçığa, so:ra kəs kərpici (İmişli) II (Lənkəran) çəltik qabığı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şıdırğı — (Bakı, Borçalı, Cəbrayıl, Çənbərək, Daşkəsən, Füzuli, Gəncə, Goranboy, Xanlar, İmişli, Kəlbəcər, Lənkəran, Meğri, Mingəçevir, Oğuz, Sabirabad, Salyan, Şamaxı) bax şıdırğa. – Şıdırğı danışan yerdə sesim tutuldi (Bakı); – Bö:ün bizim birqada… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dikinə — z. Dik şəkildə, dik halda, başıyuxarı, aşağıdan yuxarıya. Kərpici (daşı) dikinə qoymaq. – Kərimxanı yenə dikinə qaldırılmış bir qəbir təsiri bağışlayan kameraya atdılar. M. İ.. <Göyçək> . . kağızı çıxarıb üstündə dikinə bir cızıq çəkdi. Ə.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hörmək — f. 1. Kərpici, daşı müəyyən qaydada palçıqla bir birinə yapışdırmaq. İkinci mərtəbəni hörüb qurtarmaq. – <Qaçay:> <Mahmud> dəli deyil ki, belə soyuq bir gündə daş daşısın, əhəng, palçıq gətirsin, yaxud hündür bir divarın üstünə çıxıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kərpic — is. Düzbucaq şəklində qəliblənmiş (bişmiş və ya çiy) gildən hazırlanan tikinti materialı. Kərpic istehsalı. Kərpic kəsmək. Çiy kərpic. Bişmiş kərpic. Qırmızı kərpic. – Bu qala bizim olaydı; Kərpici qızıl olaydı; Yara qonaq gedəndə; Gecələr uzun… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qalamaq — f. 1. Bir birinin üstünə yığmaq, qalaq qalaq yığmaq, toplamaq, komalamaq. Odunları qalamaq. Kərpici qalamaq. – Vəliqulu boş nimçələri bir birinin üstünə qalayıb istəyirdi otaqdan qaça aşpazxanaya. C. M.. 2. Ocağa, sobaya və s. yə odun, kömür və s … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti